Ik sta voor de deur van een klein sfeervol volkshuisje in het oude centrum van De Bilt. Een aantal dagen daarvoor was ik al gebeld door de oudste zoon. Hij had opdracht gekregen van zijn broer en zus, om voor zijn zieke vader op zoek te gaan naar een uitvaartonderneming. Ze wisten niet hoe lang het nog zou duren. Maar ze voorvoelde aan verschillende signalen dat hij afscheid aan het nemen was.
Hun vader, een zelfstandige en krachtige man Hij was ruim 60 jaar bij de vrijwillige brandweer en na het overlijden van zijn vrouw al 6 jaar alleen. Iedereen kende hem. Hij had hier altijd gewoond. Eerst als kleine jongen van de wagenmaker. Later met zijn vrouw en drie kinderen, in dezelfde straat aan de overkant van zijn ouderlijke woning. Een hardwerkende man die moeilijk zijn emoties toonde. Iets wat hij niet van huis uit had meegekregen. Tot een paar weken geleden. Toen zijn lichaam langzaam aangaf dat het te ziek was om nog zijn dagelijkse boodschappen te doen, liet de geest de zachtheid en kwetsbaarheid naar boven komen. Alsof hij geholpen werd om zijn ver weggestopte mooie kant van zijn karakter, nog als afscheid mee te geven aan zijn kinderen en zijn kleinkinderen.
Ik wordt binnengelaten door zijn tweede zoon. Ga met hem naar het bed waar zijn vader ligt, met aan het voeteneinde zijn trouwe sloffen. Ik word geraakt door de liefdevolle en opgeluchte uitdrukking op zijn gezicht.
Met een rustige stem zegt hij “ Hij heeft van iedereen afscheid genomen en zijn mooiste kant laten zien. Ik heb mijn verleden met hem eindelijk een plek kunnen geven. Het is goed zo”
En zo staan we daar in stilte bij het bed van zijn vader, met om hem heen brandende kaarsjes en een rustgevende geur van lavendel.
Wilt u meer lezen over de door Cavalli uitgevoerde uitvaarten? Lees hier dan de andere verhalen.