Langzaam brengt hij zijn rechterhand naar zijn slaap. Zo staat hij een aantal lange seconden aan het voeteneinde van het bed van zijn broer. Al 84 jaar met elkaar verbonden.
Wij kijken ontroerd naar dit officiële moment dat voortkomt uit de tijd dat hij als soldaat bij de luchtmacht diende.
Als kleine kinderen vertrokken ze noodgedwongen per boot met het gezin vanuit Nederlands Indië naar Nederland. Terwijl ze aan boord gingen overleed hun vader op de kade aan een hartstilstand. Zijn broer bleef als oudste achter om de begrafenis te regelen. Hij volgde hen daarna naar Nederland om daar met de rest van het gezin op zoek te gaan naar een nieuw “thuis” ruim 10.000 kilometer van hun geboorteland.
Nadat hij op een waardige en krachtige manier naar zijn broer heeft gesalueerd, helpt hij mee om hem vanuit het bed over te leggen in zijn kist. Samen met zijn vrouw, zijn zus, neef en nicht staan we daar in de kamer van het verzorgingstehuis. Die ochtend hebben wij hem na zijn overlijden samen met zijn neef verzorgd en aangekleed.
In de gesprekken die volgen voelen we het verdriet van zijn overlijden. Maar ook het grote verdriet om het verlies van hun vader, wat hij nog steeds met zich meedraagt. Het graf in Java wat hij nooit heeft kunnen bezoeken.
Dit en de sterke behoefte om nog een keer terug te keren naar zijn geboortegrond pakt zich samen in een besluit. Hij zal samen met de as van zijn broer naar Java terugkeren om hem bij zijn vader te brengen. Hij zal dan stil staan bij het graf van zijn vader en hem wellicht op dezelfde manier begroeten als die ochtend na het overlijden van zijn geliefde broer. Met een ferme saluut.
Wilt u meer lezen over de door Cavalli uitgevoerde uitvaarten? Lees hier dan de andere verhalen.