We staan in een mooi klein Belgisch dorpje voor de ingang van een lieflijk kerkje en vlakbij een indrukwekkend kasteel uit de 19de eeuw. We worden hartelijk ontvangen door meneer Pastoor.
Vrijdag vindt hier de afscheidsdienst plaats van een man die veel te jong is overleden. In Frankrijk geboren en opgegroeid maar voor de liefde verhuisd naar België. Omdat zij uit Nederland komt, hij uit Frankrijk en de dienst plaatsvindt in België verwachten wij een gemengd gezelschap uit deze drie landen.
De pastoor is een graag gezien persoon in het dorp. En niet zonder reden. Hij is zeer geïnteresseerd in zijn parochianen en beschikt over een hoge dosis humor en relativeringsvermogen. Deze eigenschappen maken hem zeer geliefd.
Toen wij de overledene voor zijn dood nog spraken, raakte hij niet uitgepraat over meneer Pastoor. Zo vertelde hij dat deze regelmatig aan zijn bed verscheen tijdens zijn ziekteproces, waar buiten mooie gesprekken, ook veel gelachen werd.
Vol verwachting stappen wij het kerkje binnen om de dienst door te spreken. Als wij bij het onderwerp techniek aankomen en de fotopresentatie en de muziek ter sprake brengen, verschijnt er een glimlach op het gezicht van meneer Pastoor. “Let op” zegt hij, “jullie denken misschien dat een fotopresentatie hier lastig wordt, maar het tegendeel is waar”. Vervolgens drukt hij op een knopje onder het altaar en van achter de kansel komt langzaam een groot LCD scherm tevoorschijn. Hij staat te glimmen van trots en we willen bijna gaan klappen. “Maar de bediening van de techniek meneer Pastoor, die doen wij graag zelf. Het zou toch jammer zijn als de foto’s niet goed in beeld komen” .
“Nee hoor, die doe ik en ook het geluid. Wacht maar af”. Zijn overtuiging maakt dat wij erin berusten en hem alle ruimte bieden om dit stukje techniek op zich te nemen.
En dan komt de dag van het afscheid. Ruim 150 personen verzamelen zich in de knusse, warme kerk.
De pastoor verwelkomt iedereen en begint met zijn openingswoord. Naast hem op het altaar staat een laptop. Tijdens zijn gebed vliegen zijn linker vingers over het toetsenbord om alvast de fotopresentatie over het leven van de Fransman klaar te zetten. Bij de eerste tonen van het mooie Franse chansons “Un Homme Heureux”, start de foto carrousel.
Het gaat niet helemaal vlekkeloos. Bij de overgang van het stilstaande beeld naar de carrousel verschijnen eerst de icoontjes van het startscherm. Er gaat een zucht van verlichting door de kerk als de juiste beelden weer op het LCD scherm verschijnen.
Na de afscheidsceremonie als iedereen in de tegenovergelegen parochiezaal terugkijkt op de dienst, hoor ik enkele gasten praten over de Pastoor en zijn handen die ritmisch over het toetsenbord gingen. Maar met een glimlach op hun gezichten en vol lof over zijn technische kwaliteiten.
En de Pastoor, zijn dienst is afgelopen. “Goed ging het hè?”, fluistert hij nog in mijn oor als hij de kerk verlaat. “Ja Pastoor” zeg ik, “het was prachtig”.
Lees hier ook de andere verhalen van Cavalli Uitvaartbegeleiding.