Langzaam rijdt de rouwauto naar het theater in Austerlitz. De regen valt met bakken uit de hemel. Alsof ook daar wordt gehuild om het verlies van deze markante man. Dagen is hij bij haar geweest, opgebaard in hun lichte appartement dat uitkijkt op de hoge bomen. Zijn mooie kist was diezelfde ochtend uit huis gedragen. De kinderen en kleinkinderen begeleiden de kist naar de rouwauto. Dat beeld was prachtig.
Prachtig was ook hoe de jongste kleindochter parmantig en met een groot verantwoordelijkheidsbesef voor de rouwauto uitliep en het licht wat door de glas en lood ramen naar binnen scheen in de intieme ruimte van het theater. Na de afscheidsdienst en misschien was dat het meest prachtige – het was inmiddels droog geworden – vormden alle lieve vrienden en familie een haag om hem uit te zwaaien.
Het gezin begeleidde hem naar het crematorium Den en Rust. Terwijl over de naastgelegen begraafplaats het licht van de zomerse namiddag hing, kwamen zijn vrouw, kinderen, schoondochters en kleinkinderen bijeen in de kleine ruimte van het crematorium voor een laatste groet…