De rouwauto rijdt het talud op bij de naastgelegen Kompaszaal. De zon staat hoog aan de hemel en met de blauwe lucht hebben wij een prachtig uitzicht over het IJ. Alle familieleden staan de overledene op te wachten om hem via een achteringang van een loods naar het bovengelegen grand café te begeleiden.
Als de deuren van de loods open gaan klinkt zachte klassieke vioolmuziek. Als betoverd lopen we verder richting het geluid. Twee violisten knikken eerbiedig en begeleiden ons tot aan de lift. Dit is niet gepland, maar juist hierdoor is de verrassing groot. Als in een trance vervolgen wij onze route naar de ingang van de Kompaszaal.
De ruimte die we betreden is industrieel, maar toch warm door de vintage stijl en de kleuren groen, blauw, rood en warm geel. Op de wand waarvoor de kist wordt geplaatst siert een adembenemende levensgrote muurschildering van een liggende vrouw omgeven door vogels, mensen en vissen.
34 jaar lang bewoonden hij en zijn vrouw een schip dat zij gezamenlijk hebben verbouwd. Eerst lag het schip in de grachtengordel van Amsterdam, maar voor de verbouwing werd het verplaatst naar het oostelijk Havengebied vlakbij de verbindingsdam.
Herdenken gebeurt dan ook hier, op deze bijzondere plek waar hij een groot deel van zijn leven heeft doorgebracht.
De muziekkeuzes weerspiegelen deze man en de manier waarop hij in het leven stond. Samen met zijn dochter bracht hij een van hun laatste gezamenlijke avonden door met o.a. de muziek van de Dire Straits met Brothers in Arms. De videoclip die wordt getoond bij dit nummer raakt tot diep in de ziel.
Een paar uur later verzamelt zich de groep van intimi rondom zijn graf voor een laatste groet. Het graf waar ook zijn moeder en broer hun laatste rustplaats vonden. Er komen daar geregeld konijntjes langs en vogeltjes vinden hier hun onderkomen. Dit is een fijne gedachte voor wie hem kent, want hij was een natuurmens pur sang…
Wilt u meer lezen over de door Cavalli uitgevoerde uitvaarten? Lees hier dan de andere verhalen.