Na de melding van het tragische overlijden van zijn broer, ontmoetten we hem in het huis van zijn zus. Spijkerbroek, enorme kistjes aan zijn voeten, sportief, woest krullend haar, 2 meter minimaal. Zijn broer, zijn maatje, dood aan een brand waarbij hij zijn hondje wilde redden, maar hierbij zelf het leven liet. “Ik heb dit nog nooit gedaan” is zijn eerste zin. “Hoe moet ik dit allemaal regelen”. Hij was zo’n fenomeen in de wijde omgeving. Een jongen waar je niet omheen kon. Aanwezig, bijzonder, eigenzinnig en kleurrijk. Hij stond voor iedereen klaar.
Toch ontstaat er al snel een ludiek plan om deze mooie man te eren. Waardig, in zijn omgeving, omringd door zijn mensen. Vrienden komen samen op de plek waar het afscheid gaat plaatsvinden. Een oude loods op industrieterrein de Binckhorst in Den Haag. Buiten geflankeerd door een oude oldtimer en een grote halfpipe siert de industriële ruimte. Hier kwamen ze altijd samen om het leven te vieren, te feesten.
Als wij aan het eind van de middag zijn vrienden hier ontmoeten om een plan te maken voor het afscheid, zijn net de kratten bier onder de grote tafel verstopt. We gaan het netjes doen, dat beloven ze.
Er worden lijsten gemaakt met honderden namen. Via facebook publiceren we voor de dag van het afscheid tijdsblokken waar mensen zich voor kunnen aanmelden. Het is namelijk nog steeds Corona tijd en we hebben ons te houden aan de restricties voor het aantal personen.
De kist die ze zelf via marktplaats op de kop hebben getikt wordt weggebracht naar de tattooshop, waar de herkenbare tattoo van zijn broer op de kist wordt aangebracht. Een cocktailbar wordt benaderd om op de dag van het afscheid cocktails te serveren en een bevriende kok zet zich belangeloos in om heerlijke Thaise noedelsoep te serveren, die ter plekke wordt klaargemaakt in grote roestvrijstalen pannen.
De dag van het afscheid. Het zonnetje schijnt. Er is intens verdriet. Familie en vrienden komen binnen in de loods. Schrijven teksten op de kist, de muziek knalt uit de boxen. Er wordt gedanst, gehuild, gelachen maar ook stil gestaan. Om 16.00 uur worden de cocktails uitgedeeld en proosten we op het leven van deze ruwe bolster, blanke pit.
En zoals alles passend moet zijn op deze dag, verschijnt er de unieke matzwarte Hotrod rouwauto van 7,5 meter lang op het terrein. Onder hard geklap en gejuich wordt deze bijzondere man uitgezwaaid en gevolgd door zijn beste vrienden en familie begeleid naar het crematorium voor zijn laatste reis.
De vele mooie herinneringen aan deze “Paradijsvogel” zullen veel mensen bijblijven. We gaan hem nooit vergeten.
Wilt u meer lezen over de door Cavalli uitgevoerde uitvaarten? Lees hier dan de andere verhalen.