Het is exact half één als de klokken beginnen te luiden op de afgesproken tijd. Ze luiden voor het afscheid van een kind.
Zoals afgesproken met de ouders wachten we nog een paar minuten, bij het openen van de grote deuren van de prachtige witte Hernhutterkerk, alvorens we via het middenpad naar binnen lopen.
Terwijl ik naar het, door het koor gezongen muziekstuk, Introitus uit het Requiem van Tomas Luis de Victoria luister, tel ik in gedachten twee minuten af.
Als dan de pastoor voor de dragers uit wil lopen, roep ik hem voorzichtig terug. De ouders vonden het mooier als hun kleine meisje als eerste binnen zou komen.
Het kleine rieten mandje, bedekt met een lange en liefdevolle slinger van bloemen, wordt binnengedragen door vier zichtbaar geëmotioneerde mannen. Direct erachter de ouders, hand in hand en in het gelaat de tekenen van het verlies.
Voorin staat er een klein en hoog houten tafeltje. Met alle voorzichtigheid wordt het mandje erop gezet en gaan de ouders er naast zitten. Hierdoor kunnen ze gedurende het hele afscheid, fysiek dicht bij hun dochter blijven. De hand van de moeder rust constant op het mandje.
Tussen de mooie maar intens verdrietige toespraken van de ouders, de oma’s en haar overgroot opa dalen de noten van het koor en de trompettist, als een troostrijke sluier, neer op de grote groep aanwezigen.
Voorin, rondom het podium, vele pastelkleurige ballonnen die symbool staan voor al haar neefjes en nichtjes.
Het kleine meisje had in de korte tijd al zoveel harten geraakt door haar sterke wil en doorzettingsvermogen. Men vergat daardoor soms dat ze eigenlijk nog zo kwetsbaar was. Ze was het licht in de ogen van haar ouders en straalde alle dagen in de korte tijd dat ze bij hen was. Ze straalde en zal blijven stralen als een ster, als haar naam door haar ouders gegeven …..Stella!
Wij verzorgen met zorg en liefde ook het afscheid van kinderen. Voor vragen kan je altijd contact met ons opnemen.
Wilt u meer lezen over de door Cavalli uitgevoerde uitvaarten? Lees hier dan de andere verhalen.