In de verzorgingsruimte van het mortuarium staan we bij het lichaam van een oude man die na een leven in eenzaamheid op hoge leeftijd is overleden. We kunnen zien dat de ziekte niet de reden van zijn overlijden is geweest. De laatste jaren heeft hij het grootste gedeelte van de dag geslapen, tot op het moment dat er wellicht iets diep in hem niet meer verder wilde.
Hij bleek een begaafd en intelligente man, ware het niet dat hij door hersenschade, alles behalve sociaal vaardig was. Ondanks de beperking voelde hij zich gelukkig tijdens zijn werk in de bossen van Amelisweerd. Daar mocht hij het plantsoen onderhouden en verzamelde hij grote kennis over de natuur. De enorme collectie platen bij hem thuis lieten zien hoeveel hij van Jazz, Blues en Klassieke muziek hield. De tekeningen toonde hoe goed hij kon tekenen en schilderen.
Voorzichtig doen wij zijn gestreepte katoenen pyjama uit en kleden hem aan met een wit overhemd, een rode pullover, een beige ribbroek en bruine mocassins. Allemaal nieuw en ongedragen. We leggen zijn handen weer terug in de positie waarin hij altijd sliep.
We beschikken over een bijzonder klein budget. Maar samen met de verschillende leveranciers, waar we geregeld mee samenwerken, lukt het toch nog om er een waardig afscheid van te maken. We krijgen gratis de beschikking over de koeling maar ook over een kleine opbaarruimte. Deze maken we zo sfeervol en persoonlijk mogelijk. Op zijn kist leggen we zijn twee Franse baretten die symbool staan voor zijn kunstzinnigheid. Daarna omringen we hem met de tekening en het schilderij uit zijn kamer van het verpleeghuis.
Op de dag van de crematie loop ik voor de auto uit naar de afscheidskamer van het crematorium. Koffie en thee staan klaar en rustige muziek komt uit de boxen. Een klein maar mooi boeket ligt aan het hoofdeinde. Er is niemand aanwezig maar het is goed zo. In gedachten spreek ik hem nog toe en begeleid hem naar de crematieruimte. Samen met de medewerkers van het crematorium volgt er nog even een moment van stilte alvorens de kist de oven in wordt geschoven.
Als ik later in mijn auto weer naar huis rijdt en alles de revue laat passeren overvalt mij een gevoel van dankbaarheid voor alles wat we voor hem hebben mogen doen.
Wilt u meer lezen over de door Cavalli uitgevoerde uitvaarten? Lees hier dan de andere verhalen.